PNF
Proprioceptive Neuromuscular Facilitation

PNF – Proprioceptywna Nerwowo-Mięśniowa Facylitacja

UMÓW SIĘ NA WIZYTĘ

Celem metody PNF jest ponowna nauka lub odtworzenie konkretnej funkcji ruchowej, utraconej w wyniku choroby

Jest to kompleksowa terapia, oparta o najnowszą wiedzę i osiągnięcia z dziedziny neurofizjologii. Metoda PNF znajduje zastosowanie w bardzo wielu jednostkach chorobowych, głównie z dziedziny neurologii i ortopedii.

WSKAZANIA:

Neurologia

  • Przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego w postaci udarów niedokrwiennych oraz krwotocznych mózgu
  • Wszelkie chororoby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi
  • Wszelkie choroby powodujące upośledzenie stereotypu chodu
  • Stwardnienie rozsiane (SM), choroba Parkinsona

Ortopedia

  • Pooperacyjni, u których występują zaburzenia funkcji mięśni w postaci deficytu masy oraz siły mięśniowej
  • Choroby mięśni szkieletowych
  • Złamania tkanki kostnej
  • Uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, więzadeł
  • Zaburzenia propriocepcji jako następstwo doznanego urazu tkanek miękkich
  • Zaburzenia prawidłowej postawy
  • Bóle kręgosłupa segmentu szyjnego, piersiowego oraz lędźwiowo-krzyżowego
  • Neuralgie nerwu trójdzielnego i twarzowego
  • Zaburzenia funkcji wegetatywnych
  • Leczenie stawów hypermobilinych - stabilizacje stawów kręgosłupa oraz kończyn
 dobry fizjoterapeuta Gniezno

Metoda PNF jako koncepcja powstała w 1946 r. w Kalifornii dzięki współpracy neurofizjologa dr Hermana Kabata i fizjoterapeutki Maggie Knott.

Jest przykładem neurofizjologicznego kompleksowego systemu oddziaływania terapeutycznego opartego na najnowszych osiągnięciach nauk medycznych, którego istotę zawarto w nazwie: proprioceptywne (dotyczące receptorów ciała) nerwowo-mięśniowe torowanie (ułatwianie, facilitowanie) ruchu. PNF proponuje ruchy naturalne, przebiegające trójpłaszczyznowo, zbliżone do aktywności dnia codziennego.

Ruchy te prowadzone są wzdłuż skośnych (diagonalnych) osi ruchu, które ze względu na swój przebieg stwarzają możliwość zaktywizowania największej ilości mięśni należących do tego samego łańcucha mięśniowego. Zgodnie ze skośnym przebiegiem większości mięśni szkieletowych za najważniejszą komponentę ruchu uważana jest rotacja. Warunkuje ona siłę i koordynację wykonywanego ruchu. Według filozofii PNF, proponowana pacjentowi terapia ma być bezbolesna i funkcjonalna, to znaczy zgodna z potrzebami ruchowymi zgłaszanymi przez chorego i wzorowana na naturalnych ruchach zdrowego człowieka.

Praca nad funkcją to nie tylko ustalenia poczynione między pacjentem i terapeutą, to przede wszystkim dążenie do uzyskania w terapii sytuacji zadaniowej, w której chory może w bezpieczny sposób podjąć próbę odtworzenia funkcji.